stracić

stracić
1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę wyciągnąć nogi. Ojej! Zapadam się! Zrozumiałam od razu. To bagno! Oblał mnie zimny pot. W pierwszej chwili straciłam głowę. Płom 17/1963.
2. Stracić głowę dla kogoś «ulec czyjemuś urokowi, zakochać się w kimś»: (...) ów błyskotliwy i wszechstronnie uzdolniony człowiek stracił głowę dla pięknej Polki, która nie tylko była utalentowaną śpiewaczką, ale jeszcze duszą towarzystwa i lubiła wokół siebie gromadzić przyjaciół. T. Raczek, Pies.
3. Stracić twarz «stracić szacunek u ludzi»: Został ośmieszony, upokorzony, stracił twarz. E. Szumańska, Wzgórza.
Ktoś stracił mowę, głos zob. mowa 1.
Ktoś stracił rozum, zmysły zob. rozum 4.
Nie stracić twarzy zob. twarz 6.
Stracić kogoś, coś z oczu (z oka) zob. oko 57.
Stracić ostatni grosz zob. grosz 11.
Stracić serce do kogoś, do czegoś zob. serce 28.
Stracić wątek zob. zgubić 2.
Stracić we własnych, w czyichś oczach zob. oko 82.

Słownik frazeologiczny . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • strącić — kogoś z obłoków (na ziemię) «przywołać kogoś do rzeczywistości, przywrócić komuś (rozmarzonemu) realny obraz sytuacji» Strącić kogoś, coś z piedestału zob. piedestał 3 …   Słownik frazeologiczny

  • stracić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tracić {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

  • strącić — dk VIa, strącićcę, strącićcisz, strąć, strącićcił, strącićcony strącać ndk I, strącićam, strącićasz, strącićają, strącićaj, strącićał, strącićany 1. «trącając, pchając zrzucić coś; spowodować upadek, spadnięcie czegoś» Strącić kogoś z konia.… …   Słownik języka polskiego

  • stracić drogę — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmylić, zgubić drogę; zabłądzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stracić drogę w ciemnościach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stracić pokarm — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kobiecie lub samicy ssaków: stracić zdolność wytwarzania pokarmu w gruczołach mlecznych {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stracić głos — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie móc mówić (śpiewać) z powodu choroby lub zbyt forsownego, długotrwałego mówienia (śpiewania) : {{/stl 7}}{{stl 10}}W połowie przemówienia stracił głos. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stracić rachunek — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie móc się doliczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po kolejnym kieliszku stracili rachunek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stracić rok [dwa lata] (nauki) — {{/stl 13}}{{stl 7}} pozostawać w tej samej klasie przez dwa (trzy) lata; powtarzać dwa (trzy) razy tę samą klasę, ten sam rok studiów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przez własne lenistwo stracił rok. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stracić serce — {{/stl 13}}{{stl 8}}{dla kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} przestać kogoś kochać, lubić, darzyć kogoś sympatią : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po kilku wybrykach uczniów straciła zupełnie serce dla tej klasy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”